Auteur: Ruben Landman

(Lätt som en sommarfjäril)

tekst: Björn Ulvæus
vertaling: Ruben Landman

Licht als een zomervlinder
Zo was zijn eerste kus
En daarmee stak hij een vuur aan
Dat eerst niet brandde dus

Licht als een zomervlinder
Zoenlippen in mijn nek
Maar wat wist ik van de liefde
Dat is toch niet zo gek

Op mijn stad in roes scheen een licht pardoes
Want wij zoenden toen weer opnieuw
En zijn handen onder mijn witte bloes
Vonden zonder zoeken hun weg

Ja, ik voel nog steeds de warmte
Met hem was ’t hier zo knus
Zo licht als een zomervlinder
Zijn allereerste kus

Pakt het lot jouw hand, sta je aan de kant
Ach, een mens wordt zo doodgedrukt
Weer een ander staat aan de afgrondsrand
Met een open wond in zijn ziel

Ik voel nog steeds de warmte
Met hem was ’t hier zo knus
Zo licht als een zomervlinder
Zijn allereerste kus

(Where The Whales Have Ceased To Sing)

tekst: Björn Ulvæus
vertaling: Ruben Landman

Kijk, een oude man gooit
broodkruim naar de spreeuwen
Rustig op een bankje bij
de kinderspeelplaats
En hij knikt en hij glim-
lacht om zorgeloze kleuters
Ik bekijk de oude man
en ook de kleuters
Maar opeens voel ik een
ril – ik voel me eenzaam
Het is laat op de dag
en de lucht wordt al wat frisser
Het wordt tijd om te gaan
want de nacht zal spoedig vallen

Weer zo’n slapeloze nacht
Dat ik op de ochtend wacht
Als zovele al hiervoor
Tot ik toch zijn sleutel hoor
Ben verbaasd om zijn gepraat
licht als vogels in de lucht
Maar de boodschap die hij brengt
Is een vleugel die weerklinkt
Als de oceaan verrimpelt
Waar geen walvis ooit meer zingt

Van de glijbaan komt
mijn zusters jongste dochter
Giechels stromen door de lucht
als helder water
En haar hand is zo warm,
vol vertrouwen, maar ook smerig
Tegenwoordig wil ik
dat ik ze zie lachen
Er knapt iets in me als
één van hen moet huilen
Ik kijk om als we gaan:
er zit niemand op het bankje
Maar de spreeuwen gaan door
Want ze blijven altijd zoeken

Weer zo’n slapeloze nacht…

(The Film I’d Like To See)

tekst: Björn Ulvæus
vertaling: Ruben Landman

De tijd verstrijkt
Dit is mijn kans
Ik weet dat hij het wil
en steeds wanneer zijn arm
de mijne raakt
Voel ik een fijne schok
maar ik ben verstijfd
“Ik moet eruit,
Jij misschien ook?”
Nog steeds die fijne lach
En als ik zie hoe hij
naar buiten gaat
en mij hier achterlaat
Zie ik een speelfilm in mijn hoofd

Ik voel me licht
Mijn hart verdoofd
En als in trance
Stoot ik mijn hoofd
“Laat me erdoor,
hé, laat me nou toch gaan
en uit de trein, misschien”
Dat is de film die ik wil zien
Kom bij de deur
en ik stap uit
Dit is de start
En het besluit
En in de
regen staat hij daar
helemaal voor mij
(Ziet me zoals ik ben,
wie ik zou willen zijn
dat is het wondertje)
Dat is de film die ik wil zien

Ik was een grote
lafaard, nog steeds
Wacht ik maar af
Verdoe mijn tijd
stel de beslissing uit
om later te ontdekken
dat het te laat is geweest
En nu zie ik hem lopen,
voorbij mijn raampje
Vertraagt zijn gang, ik wist het wel,
en draait zich om
Hij heeft een triest gezicht
Hij kijkt me aan en dan
Zie ik de speelfilm nog een keer

(Allt under himmelens fäste)

tekst: traditioneel
vertaling: Ruben Landman

Van onder ’t bolwerk van de hemel
daar zijn de sterren klein
Van onder ’t bolwerk van de hemel
daar zijn de sterren klein
De vriend die ik zo liefheb
zal nooit de mijne zijn

Hij ging uit mijn gedachten
dat hielp mij niet vooruit
Hij ging uit mijn gedachten
dat hielp mij niet vooruit
Ik schonk aan hem mijn vertrouwen
tot aan mijn krijtwitte dood

Omdat hij dus bij mij weg was
en ik een ander vond
Omdat hij dus bij mij weg was
en ik een ander vond
Maar ik kreeg niet wie ik wilde
hij bleef een diepe wond

(Gold Dust)

tekst: Tori Amos
vertaling: Ruben Landman

Klank en Beeld
sleuren me mee naar
een ander jaar

IK WAS DAAR
IK WAS DAAR

Rennen langs
het spiegelend bad
jij + ik
spijbelden wat

En we verzinnen wat
als we verdergaan
We verzinnen wat
als we verdergaan

Je zei –
Je vloog uit Langley –
rukte me weg onder
een Kersenbloesem-baldakijn

– Heb Ik Ze –
Natuurlijk wel,
Onder mijn mantel,
Heb ik je foto’s nog.
En de zon op je
Hoofd
Ik koester dat beeld

Als ergens Alfie huilt
zegt ’ie “Geniet van elke lach
Je kunt zien in de nacht
Door het oog van Laura Mars”
Wat ging het toch ook snel
zeg jij
al is het achteraf
we zien dan
het verband
er lag goudstof
in je
hand

Klank en Beeld
sleuren me mee naar
een ander jaar

IK WAS DAAR
IK WAS DAAR

Gaslicht
Gloeit in de straat
(flakkeren langs)
Schemer hield ons
in haar hand
en we liepen door

En we verzinnen wat
als we verdergaan
We verzinnen wat als we verdergaan

Testten namen
Uit op elkaar
Welke kleur haar
(warmbruin vuurrood)
Najaar staarde ons
Aan
en de dag dat
Ze kwam
Ik koester dat
Beeld
Ik koester dat beeld

Als ergens Alfie
lacht
zegt ’ie “Geniet van
elke traan
Je kunt zien in de
nacht
Door het oog
Van Laura Mars”

Wat ging het toch ook
Snel
Zeg jij al is het achteraf
we zien dan het verband
Er lag goudstof
in je
hand

in je
hand

(Brevet)

tekst: Marie Nilsson
vertaling: Ruben Landman

Aan de Oudezijds,
driehoog achter hoor,
schreef ik net aan jou
een lange brief
’t uitzicht is zo weids
hoog over de daken
en ik, ik denk nu aan jou
wat doe je

Misschien vang je wat zonlicht op
langs de boom in je tuin
andere tint op de vloer
daar ben je nu
zit lekker aan
je keukentafel
en dan denk je aan mij
want je leest nu mijn brief

Onder de zon van het geluk
gelooft niet in jezelf
het kostte een jaar op zoek te gaan
naar stilte en rust
hopelijk gaat het goed
o, wat is het lang gelee
dat ik je zag

Ik heb mijn haar laten groeien
en naai ook heel graag
gordijnen van bloemenstof
geloof je ’t zelf …
denk dat ik ook nog een woning kreeg
en een baan in de stad
tijd gaat ook zo snel

Maar soms wordt alles zwart
en dan moet ik steeds huilen zoals
een kind dat doet

Aan de Oudezijds,
driehoog achter hoor,
schreef ik net aan jou
een lange brief
’t uitzicht is zo weids
hoog over de daken
en ik, ik denk nu aan jou
wat doe je

Misschien vang je wat zonlicht op
langs de boom in je tuin
andere tint op de vloer
daar ben je nu
zit lekker aan
je keukentafel
en dan denk je aan mij
want je leest nu mijn brief

lyrics: Björn Ulvæus
translation: Ruben Landman

One night, when autumn blew the frost into my silent room
into poems and fantasies my thoughts just couldn’t bloom,
then suddenly a fog appeared, a phantom at my bed
it didn’t scare me, though there was some breathing near my head

A veil then swept against my chin, and all that had been cold
was thawing in the warmth of an odd story being told
she wore a gown, so wide and white, that night in which she came
proud and strong with spark’ling eyes she turned and called her name

Beatrice, Beatrice
move to me right now
take my hand and demonstrate
that I can sing – and how
Beatrice, Beatrice
help me, am I wrong?
you who won’t get tired, though
you’ve known the way so long
maybe in this night we’ll find
our final, perfect song

I’m sitting and I’m waiting here, yet knowing I’m a fool
with my empty glass and my guitar’s an unused tool
I’m waiting for a roaming girl who sometimes comes my way
she’ll come, she won’t come, I think, but she’ll come anyway

Beatrice, Beatrice
move to me right now
take my hand and demonstrate
that I can sing – and how
Beatrice, Beatrice
help me, am I wrong?
maybe in this night we’ll find
our final, perfect song
hurry into flames and
fly into them, burn and
turn away, for

Beatrice, Beatrice
move to me right now
take my hand and demonstrate
that I can sing – and how
Beatrice, Beatrice
help me, am I wrong?
you who won’t get tired, though
you’ve known the way so long
maybe in this night we’ll find
our final, perfect song