(Gold Dust)

tekst: Tori Amos
vertaling: Ruben Landman

Klank en Beeld
sleuren me mee naar
een ander jaar

IK WAS DAAR
IK WAS DAAR

Rennen langs
het spiegelend bad
jij + ik
spijbelden wat

En we verzinnen wat
als we verdergaan
We verzinnen wat
als we verdergaan

Je zei –
Je vloog uit Langley –
rukte me weg onder
een Kersenbloesem-baldakijn

– Heb Ik Ze –
Natuurlijk wel,
Onder mijn mantel,
Heb ik je foto’s nog.
En de zon op je
Hoofd
Ik koester dat beeld

Als ergens Alfie huilt
zegt ’ie “Geniet van elke lach
Je kunt zien in de nacht
Door het oog van Laura Mars”
Wat ging het toch ook snel
zeg jij
al is het achteraf
we zien dan
het verband
er lag goudstof
in je
hand

Klank en Beeld
sleuren me mee naar
een ander jaar

IK WAS DAAR
IK WAS DAAR

Gaslicht
Gloeit in de straat
(flakkeren langs)
Schemer hield ons
in haar hand
en we liepen door

En we verzinnen wat
als we verdergaan
We verzinnen wat als we verdergaan

Testten namen
Uit op elkaar
Welke kleur haar
(warmbruin vuurrood)
Najaar staarde ons
Aan
en de dag dat
Ze kwam
Ik koester dat
Beeld
Ik koester dat beeld

Als ergens Alfie
lacht
zegt ’ie “Geniet van
elke traan
Je kunt zien in de
nacht
Door het oog
Van Laura Mars”

Wat ging het toch ook
Snel
Zeg jij al is het achteraf
we zien dan het verband
Er lag goudstof
in je
hand

in je
hand

(Brevet)

tekst: Marie Nilsson
vertaling: Ruben Landman

Aan de Oudezijds,
driehoog achter hoor,
schreef ik net aan jou
een lange brief
’t uitzicht is zo weids
hoog over de daken
en ik, ik denk nu aan jou
wat doe je

Misschien vang je wat zonlicht op
langs de boom in je tuin
andere tint op de vloer
daar ben je nu
zit lekker aan
je keukentafel
en dan denk je aan mij
want je leest nu mijn brief

Onder de zon van het geluk
gelooft niet in jezelf
het kostte een jaar op zoek te gaan
naar stilte en rust
hopelijk gaat het goed
o, wat is het lang gelee
dat ik je zag

Ik heb mijn haar laten groeien
en naai ook heel graag
gordijnen van bloemenstof
geloof je ’t zelf …
denk dat ik ook nog een woning kreeg
en een baan in de stad
tijd gaat ook zo snel

Maar soms wordt alles zwart
en dan moet ik steeds huilen zoals
een kind dat doet

Aan de Oudezijds,
driehoog achter hoor,
schreef ik net aan jou
een lange brief
’t uitzicht is zo weids
hoog over de daken
en ik, ik denk nu aan jou
wat doe je

Misschien vang je wat zonlicht op
langs de boom in je tuin
andere tint op de vloer
daar ben je nu
zit lekker aan
je keukentafel
en dan denk je aan mij
want je leest nu mijn brief

lyrics: Björn Ulvæus
translation: Ruben Landman

One night, when autumn blew the frost into my silent room
into poems and fantasies my thoughts just couldn’t bloom,
then suddenly a fog appeared, a phantom at my bed
it didn’t scare me, though there was some breathing near my head

A veil then swept against my chin, and all that had been cold
was thawing in the warmth of an odd story being told
she wore a gown, so wide and white, that night in which she came
proud and strong with spark’ling eyes she turned and called her name

Beatrice, Beatrice
move to me right now
take my hand and demonstrate
that I can sing – and how
Beatrice, Beatrice
help me, am I wrong?
you who won’t get tired, though
you’ve known the way so long
maybe in this night we’ll find
our final, perfect song

I’m sitting and I’m waiting here, yet knowing I’m a fool
with my empty glass and my guitar’s an unused tool
I’m waiting for a roaming girl who sometimes comes my way
she’ll come, she won’t come, I think, but she’ll come anyway

Beatrice, Beatrice
move to me right now
take my hand and demonstrate
that I can sing – and how
Beatrice, Beatrice
help me, am I wrong?
maybe in this night we’ll find
our final, perfect song
hurry into flames and
fly into them, burn and
turn away, for

Beatrice, Beatrice
move to me right now
take my hand and demonstrate
that I can sing – and how
Beatrice, Beatrice
help me, am I wrong?
you who won’t get tired, though
you’ve known the way so long
maybe in this night we’ll find
our final, perfect song

(In The Winter)

tekst: Janis Ian
vertaling: Ruben Landman

De dagen gaan wel,
Want ik kijk ’s middags veel naar de tv
Als ik vereenzaam
Dan zijn er and’re stemmen,
And’re kamers hier vlakbij.
Ik ben niet bang.
Telefonistes
Zeggen mij de tijd
Dat breekt weer de dag
D’r is altijd radio,
Per telefoon praat ik vaak met God:
Bel-en-bid.
Bent U daar?
Zeg het maar
Bent U daar?

En in de winter extra dekens, het is koud
Maak de kachel, ik word oud
Ik ben wijzer nu, dat wel, maar nog steeds stapelgek
Als ’t gaat om jou

Ik trof je vrouw
Ze lijkt me lief, wat jong misschien?
Het ging per ongeluk
’k Had nooit verwacht dat ik je weer zou zien
Je oogt gezond
Ik ben niet bang
Je hebt een prachtig huis
’t Is echt een plaatje
Nee, ik woon alleen
Ik vind het beter zo
Je weet nog vast wel dat ik niet bepaald
Van feestjes hou
Nachten weg
Leuke vrouw
Je hebt een leuke vrouw

En in de winter extra dekens, het is koud
Maak de kachel, ik word oud
Ik ben wijzer nu, dat wel, maar nog steeds stapelgek
Als ’t gaat om jou

En in de winter extra dekens, het is koud
Maak de kachel, ik word oud
Je bent bij haar nu, ach ja
Ik woon alleen voor altijd
Niet meer samen, nu.

(Heaven And Hell)

tekst: Björn Ulvæus
vertaling: Ruben Landman

Je stond daar voor een schilderij
Intens te kijken, je hoofd gefronst
In gedachten verzonken
Of je ’t niet goed begreep
En ineens toen draaide je je om
En ik keek je recht aan
En was verdronken
En al die betweters met
Hun luide kritiek
Ik hield me vast aan jouw gezicht
En jij voerde mij door ’t publiek

En God weet: jij leidt me door
Hemel en hel
Ultiem genot
En diepte van de wanhoop
Dat gaat nu altijd zo
Sinds ik voor je viel
Verliefd gepraat
En bittere gevechten
Maar zien we elkaar
Dan zwicht ik voor ’t wonder
Die uren: ademloos en stralend
En God weet: jij leidt me door
Hemel en hel
Hemel en hel

‘Sorry, maar ik moet nu gaan’
Dat nare moment komt nog steeds
Te vroeg, zonder mankeren
Ik trek snel een badjas aan
Ik voel de kou van teleurstelling
En van woede, mijn hart is gebroken
Dan zoen jij mij zo teder
En grijp je me vast
En sluit je de deur, dan
Voel ik me nog altijd goed

En God weet: …

(Till dig)

lyrics: Marie Nilsson
translation: Ruben Landman

I want to wake up in my dreams
and my mystery shall be yours
all my love desires in those crystal rivers
flow to you, whom I love
I will be yours

So take me now to your countries
where the dreams will come true
where all the love is, and my bashful hands will
go to you, whom I love
I will be yours

(Immer weiter)

tekst: Nena Kerner
vertaling: Ruben Landman

O, mijn ongeduld is zeker nog een heel klein deel van mij
Dat zal ook wel een heel klein beetje blijven
Maar in de tussentijd, tot ik weer geduldig ben,
Moet ik toch mijn tijd met ongeduld verdrijven

Steeds maar verder, steeds maar verder
Steeds maar verder, steeds maar verder

refrein:
Want ook het leven gaat gewoonweg steeds maar verder
En ook dit leven gaat gewoonweg steeds rechtuit
En ook dit leven gaat gewoonweg steeds maar verder
Want wie verder wil, moet verder steeds rechtuit

Ik stuur je al mijn wensen
Ik stuur je ook een groet
Omdat ik per ongeluk expres net aan je denken moet
Ik stuur je al mijn liefde
Ik stuur je alles wat je wilt
Maar voor nu moet ik helaas maar weer eens gaan

Ik wil verder, steeds maar verder
Ik wil verder, steeds maar verder

refrein

(Jetzt bist du weg)

tekst: Uwe Fahrenkrog-Petersen & Nena Kerner
vertaling: Ruben Landman

Vanmorgen heb ik even met jou gebeld
Ik wilde je alleen vragen hoe ’t gaat en wat je doet
Meteen heb ik gemerkt: je bent niet alleen meer
Je was ontwijkend, hé, wat dacht je nou?
Er was iets bijzonders en ik wist ‘ik ga dood hier’, dat was klip en klaar
Er lag iemand daar naast jou

refrein:
En nu ben je weg, komt niet meer
En vrienden zijn doet ons zo zeer, nou en?
Wat kan ik doen? Moet ik jou uit de weg gaan?
En nu ben je weg, ah
Ik weet niet, is ’t mijn eigen schuld, misschien?
Ik hoop toch echt dat ik je ooit eens vergeten kan

Wij tweeën zouden echt onafscheidelijk zijn
Paar weken terug ontdekten we al: het gaat niet meer
We zouden niet jaloers of ruziënd kappen
Wij wilden echt goede vrienden zijn
Ik voelde me toch zo verlaten
Toen van die jaren maar weinig overbleef
Terwijl ik zo veel om je geef

refrein

Als we mekaar dan ooit weer eens zien
Gaan we dan samen nog op een andere manier weer door, misschien?
Door, misschien?

refrein

Dat ik je ooit eens vergeten kan

(Gabriellas sång; uit: Så som i himmelen/As If In Heaven)

tekst: Py Bäckman
vertaling: Ruben Landman

Voortaan is het leven van mij
Ik heb weinig tijd hier op aarde
Mijn verlangen bracht me dicht bij
Wat ik miste maar wel bestond

Dit is toch de weg die ik koos
Mijn geloof dat zich openbaarde
En dat toonde een heel klein deel
Van de hemel die ik niet vond

Ik wil voelen dat ik leef, zolang als ik besta
Ik ga steeds gewoon mijn gang
Ik wil voelen dat ik leef, ben overtuigd van mijn belang

Wie ik was, daar dacht ik wel aan
Maar een tijdlang liet ik het sluimeren
Misschien had ik geen enkele keus
Slechts de wil om weer te bestaan

Ik wil lekker leven nu ik mij hervind
En nu ben ik sterk en vrij
Zie hoe licht van duister wint
Ik ben hier en mijn leven is van mij
En de hemel die moet bestaan
Tref ik vast wel ergens aan

Ik wil voelen dat ik heb geleefd

(In nije dei)

tekst: De Kast (S. Broersma, K. Bode, S. v.d. Ploeg, P. v.d. Ploeg, N. Outhuijse)
vertaling: Ruben Landman

De nacht is voorbij, het staat de zon vrij omhoog te gaan.
Straks wordt het dag; de ochtend te nieuw om stil te staan.
Het leven was wrang, het wachten te lang, maar het neemt een keer.
Wees maar niet bang, nooit meer bang; dat hoeft niet meer.

Er zal geen dag beginnen, dat ik niet bij je ben.
Geen klok tikt meer voor ons zonder zin.

refrein:
Geef me je hand, geef me je hart.
Durf je ’t met me aan?
Hier is mijn hand, hier is mijn hart.
’k Geef aan jou mijn bestaan.
Lang was het koud en donker, straks komt de dag
die het licht vermag, ’t is een nieuwe dag.

Ik wist het niet goed; de weg die ik ging, was ellenlang.
De tijd die er was, het hart dat ik had, was in bedwang.
Ik gaf mij aan jou en vond me in jou, opnieuw is het ‘wij’.
Dat die liefde bestond, twee mensen bond; toch vogelvrij.

Er zal geen dag beginnen, dat ik niet bij je ben.
Geen klok tikt meer voor ons zonder zin.

refrein